De oorspronkelijke gebouwen op de campus getuigen van een grote samenhang. De zware, uitdrukkingsloze gebouwen hebben echter nauwelijks een relatie met het terrein en vertellen evenmin iets over het programma.
De golf van verbouwingen/toevoegingen/uitbreidingen van de oorspronkelijjke campusgebouwen introduceert nieuwe materialen die reageren op de betoncampus. Gelukkig betreft het veelal ondergeschikte ingrepen, als commentaar op het origineel. 

De nieuwbouw monitoraten zal fungeren als ‘bruggebouw’ tussen twee aanpalende volumes. 
Omdat het monitoraat echter een eigen gezicht dient te krijgen op de campus is het uitgewerkt als een autonoom koppelstuk: een (eigenzinnig) object dat slechts kan bestaan door de aanwezigheid van de twee andere gebouwen. De noodzakelijke herkenbaarheid is een doorgedreven uitdrukking van programma en constructie, rekening houdend met de context. Hiermee wordt gereageerd op de fundamentele kritiek dat de bestaande campusgebouwen slechts leesbaar zijn door signalisatie.