Het sanatorium te Pellenberg werd op het einde van de jaren 50 gebouwd als een lang slank volume bovenop een heuvelrug: alle kamers genoten volop van zon en uitzicht, en een eenvoudige dwarsventilatie was mogelijk. Twintig jaar later besliste men het sanatorium aan te passen tot een (revalidatie)ziekenhuis.  Het slanke silhouet werd onoordeelkundig aangedikt en is er een groot verlies aan daglicht en een directe en kwalitatieve beleving van het glooiende landschap of de romantische kasteeltuin.

Gezien het programma verder uitgebreid dient te worden, is een volledig herdachte situatie onvermijdelijk.  We slanken het hoofdgebouw terug af tot de oorspronkelijke situatie en nemen een nieuwe start met een halflege heuvelrug. De positie van het afgeslankte gebouw bovenaan de heuvelrug, definieert als vanzelf de grens tussen kasteelpark en landschap. 
Het bestaande beddenhuis krijgt opnieuw louter een verblijfsfunctie, met ongehinder uitzicht over het glooiende landschap.  Nieuwe functies nestelen op de dalrand rond de vijver. In een slingerbeweging omarmen ze de landschapskom.  Door het weloverwogen positioneren van de verschillende gebouwen zijn er onbeperkte mogelijkheden voor het toelaten van daglicht in de ruimtes, het bieden van uitzicht op het landschap, en het toegankelijk maken van het (revalidatie)park.