het oudste gehucht…het straatdorp van weleer…

is zeer bescheiden kern geworden van de grote monotone villaverkaveling die errond groeide, maar geeft er nauwelijks een ‘smoel’ aan.
De gemeenschapsinfrastructuur is eerder uitgehold ten gevolge van de fusie van 3 gemeenten. Er is nauwelijks sprake van een hiërarchie in de wegenis: niet veel meer dan een verstening van de voormalige agrarische ontsluitingsstructuur. Binnenin de blokken bestaat nog heel wat reserveruimte, ontsloten via een arbitrair systeem van erfdienstbaarheden en ‘trage wegen’.

De Schijnvallei en deze van de Tappelbeek zijn gelukkig sterke landschappelijke dragers die toch enigszins verhinderen dat Halle met Sint-antonius aaneengroeit, maar integendeel een duidelijk onderscheiden kern blijft. Het gewestplan en GRS vrijwaren het waardevol agrarisch gebied van de Vorsebeemden in het noorden en het (aangeplant) drijhoekbos in het zuiden (ondanks de vele zonevreemde woningen). Beide karakteristieke landschappelijke gebieden komen bijna tot in de kern.

Naar aanleiding van de broodnodige schoolinfrastructuur stelt de gemeente zich terecht een veel ambitieuzere vraag en legt hierbij een aantal terreinen in gemeente-eigendom in de weegschaal.
De studie onderzoekt maximaal het potentieel van deze plekken in functie van school-, jeugd-, en verenigingsinfrastructuur en kernversterkende woonprojecten met alternatieve woonvormen.